π. Ιωάννης Μέγιεντορφ
Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΓΑΜΟΣ
Η Εκκλησία με πλήρη συνέπεια προς τις επιταγές των κανόνων και την όλη λειτουργική της παράδοση, διαφυλάσσει με σταθερότητα την άποψη της ότι ο δεύτερος γάμος είναι ασυμβίβαστος με το χριστιανικό ιδεώδες και πρότυπο, ενώ είναι ανεκτός μόνο από συγκατάβαση προς την ανθρώπινη αδυναμία και ανεπάρκεια. Βέβαια, μπορεί να θεωρηθεί και ως μια δεύτερη ευκαιρία, που δίδεται σε ένα άνδρα ή μια γυναίκα για να συνάψουν ένα αληθινά χριστιανικό γάμο, αφού η πρώτη τους προσπάθεια απέτυχε και απεδείχθη μια λάθος ενέργεια. Ας σημειωθεί ότι η ευλογία που προσφέρει σε ένα γάμο η Εκκλησία, δεν μπορεί να διορθώσει με μαγικό τρόπο μια ένωση που ξεκίνησε με λανθασμένες προϋποθέσεις. Περιπτώσεις αγίων -για παράδειγμα η αγία Ταμάρα, βασίλισσα της Γεωργίας- που συνήψαν δεύτερο γάμο, αποδεικνύουν ότι η εκκλησιαστική θέση, σύμφωνα με την οποία μόνο ο πρώτος γάμος είναι ουσιαστικός και γνήσιος, δεν θα έπρεπε να κατανοηθεί μ' ένα νομικίστικο ή προσηλωμένο στο γράμμα του κανόνα, τρόπο.
Παραμένει πάντως το γεγονός ότι ο Μέγας Βασίλειος (+379), στον τέταρτο κανόνα του, ορίζει ότι αυτοί που συνάπτουν δεύτερο γάμο -εξαιτίας είτε χηρείας, είτε διαζυγίου- πρέπει να«κανονισθούν»,να υποβληθούν δηλαδή σε εκκλησιαστικό έ πι τίμιο, το οποίο καθορίζει την αποχή τους από τη θεία Κοινωνία για ένα ή δύο χρόνια. Ο τρίτος γάμος επισύρει επιτίμιο αποχής από τη θεία Μετάληψη για τρία, τέσσερα ή ακόμη και πέντε χρόνια.