Ω γλυκύ μου έαρ
By Presvytera Pres Nota Katras
By Presvytera Pres Nota Katras
Στέκεις εκεί, ανάμεσα σε πλήθος διχασμένο,
σφίγγεις τα χέρια, αγωνιάς με πρόσωπο θλιμμένο.
Δεν ξέρεις τι έχει συμβεί, ποια είναι η αιτία
για τούτη την κατάφωρη κι επαίσχυντη αδικία.
Μόνη στον βαθύ πόνο σου, χλωμή και δακρυσμένη,
διαρκώς ψελίζεις προσευχές κι είσαι συντετριμμένη.
Τα μάτια σου εδώ κι εκεί πλανώνται σα χαμένα
ζητούν να βρουν παρηγοριά, κόκκινα, πληγωμένα.
Να το βαστάξει δε μπορεί η μητρική καρδιά σου
αυτό που βλέπουν έντρομα εμπρός τους τα όμματά σου:
Ο γιος σου, το παιδάκι σου, το άνθος της ζωής σου
που από μικρός ήταν για σε πνοή της ύπαρξής σου,
τώρα είν' εκεί μπροστά γυμνός, ταπεινωμένος, μόνος,
ενώ υβρίζεται σκληρά κι εμπτύεται ταυτοχρόνως.
Τα σπλάχνα σου σπαράζουνε μπροστά στον εμπαιγμό του
καθώς το αίμα του κυλά σ' όλο το πρόσωπό του
κάτω απ' το βάρος του πικρού ακάνθινου στεφάνου
που είν' απότοκο στυγνού χλευαστικού "εράνου".
Το σώμα του όλο μια πληγή, καταμαστιγωμένο,
τον βλέπεις και σε διαπερνά οξύς πόνος στο στέρνο,
όλα μαυρίζουν, χάνεσαι, τα πόδια σου λυγίζουν,
κι ευθύς νιώθεις τα χέρια σου το έδαφος να αγγίζουν.
Κάθεσαι λίγη ώρα εκεί, το πρόσωπο κρυμμένο,
λυγμοί σε συνταράσσουνε, το χώμα νοτισμένο.
Σε ποιον να πεις τον πόνο σου τη δύσκολη αυτή ώρα;
Μέσα στου όχλου τη βουή ποιος να σ' ακούσει τώρα;
Έχει ακουστεί το "σταύρωσον", κι όλοι ξεσηκωθήκαν
σαν τα ανήμερα θεριά πάνω του ξεχυθήκαν.
Παίρνουν το γιο σου, τον τραβούν, τον σπρώχνουν και τον σέρνουν
μανδύα του βάζουν πορφυρό, τον φτύνουν και τον δέρνουν.
Μοιάζει να είναι έρμαιο βασανιστών χυδαίων,
των άνομων κι υποκριτών κι άφοβων Ιουδαίων,
που δέχτηκαν το αίμα Του σ' αυτούς και τα παιδιά τους
και στο σταυρό καρφώσανε το Θεό και Άνακτά τους.
Κι εσύ βαδίζεις σιωπηλά, όσο ακόμα αντέχεις
στο γιο σου να παρασταθείς. Κι έτσι ξοπίσω τρέχεις.