Ο Δρόμος της Καρδιάς
Η Αγία μας Εκκλησία καθιέρωσε την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μέ ολο τό κλίμα τής κατάνυξης καί τής μετανοίας γιά νά μας εισαγάγει στην ατμόσφαιρα τής Σταυροαναστάσιμης εβδομάδας.
Με τελικό σκοπό νά συναντήσουμε τόν Κύριο καί Θεό μας. Τόν Λυτρωτή μας.
Αυτόν, πού εγινε άνθρωπος γιά μας τούς ανθρώπους.
Αυτόν, πού ήλθε καί ένηνθρώπησε γιά νά μετέχουμε κι εμείς πλέον ώς ανθρώπινο γένος στήν Αγία Τριάδα.
Αυτόν, πού θά φθ άσει, κι εφθασε, ώς τό έσχατο σημείο τής ανθρώπινης ταπείνωσης, αυτή τή Σταύρωση, γιά νά καταργήσει τόν θάνατο καί τόν Άδη.
Αυτόν πού τόλμησε η Εκκλησία καί Τόν ονόμασε «Νυμφίο», δηλαδη γαμπρό! Γιατί ακριβώς θέλει νά τονίσει οτι η προσέγγιση Του δέν μπορεί νά γίνει μέ τη λογική. Οϋτε με τό συναίσθημα.
"Ενας δρόμος υπάρχει μόνο: Ό δρόμος της ολοπρόθυμης καί ολόθερμης πίστης!
Καί μακαρίζει ό ύμνωδός αυτόν τόν δοΰλο που θά τόν βρει γρηγοροΰντα.
Καί λέγει τη λεζη «δούλος», γιατί στην Άγια Γραφή αύτη η λέζη δεν εχει τό νόημα μιας υποδούλωσης, οϋτε μιας άκριτης ύπακοής. Δεν εχει τό νόημα του ανθρώπου πού υποδουλώνεται γιατί φοβάται, αλλά αύτοΰ πού ηθελημένα υπακούει στό θέλημα του Ήγαπημένου.
Αυτός είναι ό «δούλος». Είναι αυτός πού μέ τη θέληση του, μέ απόλυτη ελευθερία, λέγει «ναι» σ’ αυτόν πού αγαπά. Καί έτσι γίνεται αυτός, ό άγαπώμενος, κύριος της ζωής.
Κι ολοι γνωρίζουμε τί σημαίνει νά αγαπάς.
'Όταν αγαπάς, θέλεις τό δικό σου θέλημα νά μπορεί νά υποτάσσεται στό θέλημα αύτοΰ πού αγαπάς.