Το μεγαλείο της ελεημοσύνης
Ο Άγιος Ιωάννης, πατριάρχης Αλεξανδρείας (6ος-7ος αιώνας), έλαβε επάξια την προσηγορία του «ελεήμονος», γιατί από μικρός επιδόθηκε στην αρετή της ελεημοσύνης. Όταν ήταν δεκαπέντε χρονών, ξεκίνησε ένα χειμωνιάτικο πρωινό να πάει στην εκκλησία για την ακολουθία του όρθρου.
Στο δρόμο τον συνάντησε ένας φτωχός, παγωμένος από το κρύο.
Ο Ιωάννης έβγαλε αμέσως το πανωφόρι του και του το' δωσε.
Συνέχισε την πορεία του και πριν φτάσει στην εκκλησία, τον πλησιάζει κάποιος λευκοφόρος άνδρας, του δίνει εκατό χρυσά νομίσματα και του λέει:
-Παρ' τα και μοίρασε τα όπως θέλεις.
Μόλις ο Ιωάννης τα πήρε, εκείνος εξαφανίστηκε. Από τότε όταν έδινε ελεημοσύνη, έπαιρνε πάντοτε περισσότερα,
Αργότερα, ως πατριάρχης, για να παρακινήσει τους πιστούς στην ελεημοσύνη, διηγόταν ωφέλιμα παραδείγματα με αγγελικές οπτασίες. Ένα απ' αυτά είναι και το ακόλουθο:
Ζούσε κάποτε στην Αφρική ένας τελώνης που ονομαζόταν Πέτρος, πλούσιος πολύ, αλλά και πολύ άσπλαχνος. Μ' αυτόν τον πλούσιο συνέβη κάτι θαυμαστό:
Ήταν χειμώνας. Μερικοί ζητιάνοι, καθισμένοι στον ήλιο, απολάμβαναν τη θαλπωρή του. Ξαφνικά, πετάγεται ένας θερμόαιμος και βάζει στοίχημα πως θα κατάφερνε τον Πέτρο να του δώσει ελεημοσύνη. Πήγελοιπόν στην πόρτα του και τον περίμενε. Μόλις ήρθε ο Πέτρος, έτυχε να έρθει συγχρόνως και ο φούρναρης μ' ένα κοφίνι ψωμιά.
