«Πᾶς ὁ υψῶν ἐαυτόν ταπεινωθήσεται…»
ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. .
Το είπε ο Κύριος στην παραβολή του τελώνου και του Φαρισαίου.
Ο Θεός αγαπά τόσο πολύ τον άνθρωπο πού έγινε μικρός για να κατέβει στην γη με την ενσάρκωση του μέσω του υιού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.Τόσο πολύ αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο πού για να τον σώσει από την αμαρτία του Αδάμ σκύβει από τον ουρανό και γίνεται μικρός.
Επομένως μπορούμε να σκεφθούμε ότι παίρνει την μορφή δούλου ταπεινού.Δύο φορές κατέβηκε ο Θεός..την πρώτη μέσα από την γέννηση
του και την δεύτερη μέσα από την κατάβαση στο σκότος του Αδη.
Μεγάλη ιδέα είχε στηθεί μέσα στο Φαρισαίο από τη σύγκριση του εαυτού του με τους «λοιπούς», με όλους τους άλλους ανθρώπους.
«Οὐκ εἰμί ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων…»
Πολλοί από εμάς αδελφοί μου έχουμε έπαρση και αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τον συνάνθρωπό μας θεωρώντας τους εαυτούς μας ανώτερους.
Αρνούμαστε να διακονήσουμε τον αδελφό μας..
και όμως έχουμε ένα Θεό πού ενσαρκώνεται και κατεβαίνει τόσο χαμηλά για να υψωθούμε εμείς.
Θεός εφανερώθη εν σαρκί.
Μέγα το μυστήριο της ενανθρώπησης της μεγαλειότητάς του.
Με την γέννηση του Κυρίου εκπληρώνονται όλων των δικαίων και προφητών οι προσευχές και δεήσεις για τη δική μας σωτηρία και ανάπλαση. Σήμερα «η οικονομία του πληρώματος των καιρών» (Εφεσ. α΄ 10)
Έρχεται σε εμάς ταπεινός και αθόρυβος σε ανυποψίαστο χρόνο.
Γιατί άραγε;Γιατί αυτός ο υπερούσιος ο αχώρητος να έλθει τόσο αθόρυβα την ώρα πού κοιμούνται όλοι;
Η απάντηση είναι πολύ απλή..γιά να έλθει σε κοινωνία μαζί μας.
«Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν», και «εωράκαμεν αυτόν τοις οφθαλμοίς ημών και αι χείρες ημών εψηλάφησαν» (Ιω. α΄ 14, Α΄ Ιω. α΄ «Άνθρωπος έγινε ο Θεός και Θεός ο άνθρωπος· ο άνω κάτω για οικονομία, και ο κάτω άνω για φιλανθρωπία· Θεός ήλθε στη γη και ο άνθρωπος ανέβηκε στον ουρανό, και όλα έγιναν ένα· έγινε ένα γένος Θεού και ανθρώπων», γι’ αυτό και δικαία ο Παύλος φωνάζει «του γαρ (Θεού) και γένος εσμέν» (Πράξ. ιζ’ 28).1-2).
. Η θεία ταπείνωση λειτούργησε καταλυτικά κατά της εωσφορικής έπαρσης. Στην θεσπέσια υμνολογία των Χριστουγέννων ψάλλουμε:«Ιδών ο Κτίστης ολλύμενον τον άνθρωπον χερσίν ον επόιησε, κλίνας ουρανούς κατέρχεται΄ τούτον δε εκ Παρθένου θείας αγνής όλον ουσιούται αληθεία σαρκωθείς, ότι δεδόξασθε» (3ο τροπ. Α΄ ωδής του κανόνος των Χριστουγέννων). Η σωτηρία μας είναι έργο και χάρις του Θεού.
Έτσι ήλθε ο Θεός στους ανθρώπους αδελφοί..παίρνοντας την μορφή δούλου.
Προφανώς κάτι θέλει να μας πει με αυτόν τον τρόπο.
Σήμερα το μόνο που κάνουμε είναι να βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από όλους και όλα.Η μόνη μας φιλοδοξία είναι να
Ο Θεός αγαπά τόσο πολύ τον άνθρωπο πού έγινε μικρός για να κατέβει στην γη με την ενσάρκωση του μέσω του υιού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.Τόσο πολύ αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο πού για να τον σώσει από την αμαρτία του Αδάμ σκύβει από τον ουρανό και γίνεται μικρός.
Επομένως μπορούμε να σκεφθούμε ότι παίρνει την μορφή δούλου ταπεινού.Δύο φορές κατέβηκε ο Θεός..την πρώτη μέσα από την γέννηση
του και την δεύτερη μέσα από την κατάβαση στο σκότος του Αδη.
Μεγάλη ιδέα είχε στηθεί μέσα στο Φαρισαίο από τη σύγκριση του εαυτού του με τους «λοιπούς», με όλους τους άλλους ανθρώπους.
«Οὐκ εἰμί ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων…»
Πολλοί από εμάς αδελφοί μου έχουμε έπαρση και αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τον συνάνθρωπό μας θεωρώντας τους εαυτούς μας ανώτερους.
Αρνούμαστε να διακονήσουμε τον αδελφό μας..
και όμως έχουμε ένα Θεό πού ενσαρκώνεται και κατεβαίνει τόσο χαμηλά για να υψωθούμε εμείς.
Θεός εφανερώθη εν σαρκί.
Μέγα το μυστήριο της ενανθρώπησης της μεγαλειότητάς του.
Με την γέννηση του Κυρίου εκπληρώνονται όλων των δικαίων και προφητών οι προσευχές και δεήσεις για τη δική μας σωτηρία και ανάπλαση. Σήμερα «η οικονομία του πληρώματος των καιρών» (Εφεσ. α΄ 10)
Έρχεται σε εμάς ταπεινός και αθόρυβος σε ανυποψίαστο χρόνο.
Γιατί άραγε;Γιατί αυτός ο υπερούσιος ο αχώρητος να έλθει τόσο αθόρυβα την ώρα πού κοιμούνται όλοι;
Η απάντηση είναι πολύ απλή..γιά να έλθει σε κοινωνία μαζί μας.
«Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν», και «εωράκαμεν αυτόν τοις οφθαλμοίς ημών και αι χείρες ημών εψηλάφησαν» (Ιω. α΄ 14, Α΄ Ιω. α΄ «Άνθρωπος έγινε ο Θεός και Θεός ο άνθρωπος· ο άνω κάτω για οικονομία, και ο κάτω άνω για φιλανθρωπία· Θεός ήλθε στη γη και ο άνθρωπος ανέβηκε στον ουρανό, και όλα έγιναν ένα· έγινε ένα γένος Θεού και ανθρώπων», γι’ αυτό και δικαία ο Παύλος φωνάζει «του γαρ (Θεού) και γένος εσμέν» (Πράξ. ιζ’ 28).1-2).
. Η θεία ταπείνωση λειτούργησε καταλυτικά κατά της εωσφορικής έπαρσης. Στην θεσπέσια υμνολογία των Χριστουγέννων ψάλλουμε:«Ιδών ο Κτίστης ολλύμενον τον άνθρωπον χερσίν ον επόιησε, κλίνας ουρανούς κατέρχεται΄ τούτον δε εκ Παρθένου θείας αγνής όλον ουσιούται αληθεία σαρκωθείς, ότι δεδόξασθε» (3ο τροπ. Α΄ ωδής του κανόνος των Χριστουγέννων). Η σωτηρία μας είναι έργο και χάρις του Θεού.
Έτσι ήλθε ο Θεός στους ανθρώπους αδελφοί..παίρνοντας την μορφή δούλου.
Προφανώς κάτι θέλει να μας πει με αυτόν τον τρόπο.
Σήμερα το μόνο που κάνουμε είναι να βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από όλους και όλα.Η μόνη μας φιλοδοξία είναι να