Δανιήλ Προσευχή Άζαρίου καί Υμνος Τριών Παίδων

Παρουσιάστηκαν τότε κάποιοι Χαλδαΐοι καί κατήγγειλαν τούς Ιουδαίους στον βασιλιά Ναβουχοδονόσορ: «Βασιλιά, νά είσαι χιλιόχρονος», τού είπαν. «’Εσύ, βασιλιά, έδωσες διαταγή, κάθε άνθρωπος ποΰ θά άκούσει τόν ήχο τής σάλπιγγας, τής φλογέρας, τής κιθάρας, τής άρπας, τού ψαλτηρίου, τοΰ λαγούτου καί κάθε είδους μουσικού οργάνου καί δέν πέσει νά προσκυνήσει τό χρυσό άγαλμα, νά ριχτεί στό πυρακτωμένο καμίνι. Υπάρχουν, λοιπόν, κάποιοι Ιουδαίοι, πού έσύ είχες διορίσει σέ διοικητικές θέσεις τής επαρχίας τής Βαβυλώνας, ό Σεδράχ, ό Μισάχ καί ό Άβδεναγώ, οί όποιοι δέν ύπάκουσαν, βασιλιά, στη διαταγή σου- δέν λατρεύουν τούς θεούς σου καί δέν προσκυνούν τό χρυσό άγαλμα πού έστησες».

Τότε ό Ναβουχοδονόσορ, κυριευμένος άπό θυμό καί όργή, διέταξε νά φέρουν μπροστά του τούς Σεδράχ, Μισάχ καί Άβδε-ναγώ. Πράγματι αύτοί οδηγήθηκαν μπροστά στόν βασιλιά, καί αμέσως ό Ναβουχοδονόσορ τούς ρώτησε: «Είναι άλήθεια, Σεδράχ, Μισάχ καί Άβδεναγώ, ότι δέν λατρεύετε τούς θεούς μου καί δέν προσκυνάτε τό χρυσό άγαλμα πού έστησα; Τώρα, λοιπόν, άν είστε έτοιμοι, όταν Θ’ άκούσετε τόν ήχο τής σάλπιγγας, τής φλογέρας, τής κιθάρας, τής άρπας, τού ψαλτηρίου, τού λαγούτου καί κάθε είδους μουσικού οργάνου, νά πέσετε καί νά προσκυνήσετε τό χρυσό άγαλμα πού κατασκεύασα. Άν όμως δέν προσκυνήσετε, τήν ίδια στιγμή Θά ριχτείτε στό πυρακτωμένο καμίνι. Τότε Θά δούμε ποιος είναι εκείνος ό θεός, πού Θά σάς γλυτώσει άπό τά χέρια μου».

Οί Σεδράχ, Μισάχ καί Άβδεναγώ άποκρίθηκαν στόν βασιλιά Ναβουχοδουόσορ καί είπαν: «Γιά τό ζήτημα αύτό εμείς δεν έχουμε άνάγκη νά σου άπαντήσουμε. Υπάρχει ό Θεός μας στους ουρανούς, τόν όποιο εμείς λατρεύουμε, καί ό όποιος έχει τή δύναμη νά μάς βγάλει άπ’ τό πυρακτωμένο καμίνι καί νά μάς γλυτώσει άπ" τά χέρια σου, βασιλιά. ’Αλλά κι άν αύτό δέν γίνει, σοϋ γνωστοποιούμε, βασιλιά, ότι τους θεούς σου δέν τους λατρεύουμε καί τό άγαλμα πού έστησες δέν τό προσκυνούμε».
Τότε ό Ναβουχοδονόσορ θύμωσε πολύ εναντίον των Σεδράχ, Μισάχ καί Άβδεναγώ, ή όψη τού προσώπου του άλλοιώθηκε, καί διέταξε νά κάψουν τό καμίνι εφτά φορές περισσότερο ώσπου νά πυρακτωθεί τελείως. Διέταξε επίσης τούς πιό δυνατούς άνδρες του νά δέσουν τόν Σεδράχ, τόν Μισάχ καί τόν Άβδεναγώ καί νά τούς ρίξουν στό πυρακτωμένο καμίνι. Τότε έδεσαν εκείνους τούς άνδρες, μαζί μέ τά σαλβάρια τους, τά σαρίκια τους καί τις γκέτες τους πού φορούσαν καί τούς έριξαν στό κέντρο τού πυρακτωμένου καμινιού' κι επειδή ή διαταγή τού βασιλιά ήταν ιδιαίτερα αύστηρή, τό καμίνι είχε πυρακτωθεί μέ τό παραπάνω.
’Έτσι, οί τρεις άνδρες, ό Σεδράχ, ό Μισάχ καί ό Άβδε-ναγώ έπεσαν δεμένοι στό κέντρο τού πυρακτωμένου καμινιού. Καί περπατούσαν άνάμεσα στις φλόγες υμνώντας τόν Θεό καί δοξολογώντας τόν Κύριο.
Κάποια στιγμή ό Άζαρίας στάθηκε καί προσευχήθηκε έκεΐ μές στή φωτιά μ" αύτά τά λόγια:
«Δοξασμένος είσαι, Κύριε, ό Θεός των προγόνων μας-
εσένα ττρέπει νά ύμνοϋν καί τ’ όνομά σου νά δοξάζουν στους αιώνες. Είσαι δίκαιος σέ όλα όσα έκανες εναντίον μας κι όλα τά έργα σου είναι σωστά· οΐ τρόποι πού ενεργείς είναι άψογοι, κι όλες σου οΐ άποφάσεις ορθές.

’Ορθά άποφάσισες γιά όλες τις τιμωρίες πού έφερες πάνω μας καί πάνω στην άγια πόλη, τήν πόλη των προγόνων μας, τήν 'Ιερουσαλήμ· όρθά καί δίκαια τά έκανες όλα αυτά έξαιτίας των άμαρτιών μας.
Γιατί άμαρτήσαμε καί παρανομήσαμε, φεύγοντας μακριά σου-
άμαρτήσαμε σέ όλα όσα κάναμε-στις έντολές σου δέν υπακούσαμε, ούτε τις τηρήσαμε,
ούτε τις έφαρμόσαμε όπως μάς διέταξες γιά νά εύτυχήσουμε.
"Ετσι, όλες οί τιμωρίες πού έφερες πάνω μας καί όλα όσα μάς έκανες, ήταν άποτέλεσμα ορθής άπόφασής σου' μάς παρέδωσες στά χέρια άπαίσιων έχθρών πού δέν σέβονται τον νόμο σου, καί στόν πιό άδικο καί κακό βασιλιά όλης τής γης.
»Τώρα, λοιπόν, δέν τολμούμε ούτε τό στόμα μας υ’ άυοίξουμε.
Ντροπιασμένοι καί κατάπτυστοι καταντήσαμε γιά τους δούλους σου πού σέ σέβονται.
Μήν επιτρέψεις όμως τον άφανισμό μας,
ώστε νά συνεχίσουμε νά επικαλούμαστε τό όνομά σου, καί μήν άκυρώσεις τή διαθήκη σου μαζί μας· μή μάς στερήσεις τήν άγάπη σου
γιά χάρη τοΰ ‘Αβραάμ που τόν άγάπησες, του Ισαάκ ποΰ τόν εξέλεξες γιά δούλο σου καί του ’Ισραήλ που τόν ξεχώρισες, αύτούς που τούς ύποσχέθηκες νά πληθύνεις τούς άπογόνους τους σαν τ’ άστρα τοΰ ουρανού καί σάν τήν άμμο στην άκροθαλασσιά.
»Τώρα όμως, Δέσποτα, εχουμε γίνει ό πιό μικρός άπ' όλους τούς λαούς κι εχουμε σήμερα εξευτελιστεί
σ' ολόκληρη τή γη, έξαιτίας των άμαρτιών μας. Τά χρόνια αυτά δέν εχουμε άρχοντα, οϋτε προφήτη, ούτε άρχηγό· ολοκαυτώματα δέν γίνονται, οΰτε άλλη θυσία, ούτε προσφορές, ούτε θυμίαμα· οΰτε ιερό νά θυσιάσουμε σ’ εσένα υπάρχει, ώστε νά μάς σπλαχνιστείς.
’Αλλά μέ τήν ψυχή μας συντετριμμένη καί τό πνεύμα μας ταπεινωμένο σέ παρακαλούμε νά μάς δεχτείς, όπως άν ερχόμασταν μέ ολοκαυτώματα κριαριών καί ταύρων
ή μέ μυριάδες παχιά άρνιά’ έτσι άς γίνει σήμερα δεκτή άπό σένα τούτη ή θυσία μας,
κι άς άποκαταστήσει τίς σχέσεις μας μαζί σου· πράγματι δέν θά ντροπιαστούνε όσοι σ’ εμπιστεύονται.
»Τώρα, λοιπόν, σ’ άκολουθούμε μ’ όλη μας τήν καρδιά, σέ σεβόμαστε καί σέ άποζητάμε·
μήν άφήσεις νά ντροπιαστούμε, άλλά φέρσου μας όπως ταιριάζει στή συμπόνια σου καί στή μεγάλη σου εύσπλαχνία.
Μέ τίς θαυμαστές σου ένέργειες έλευθέρωσέ μας καί κάνε τ’ όνομά σου ένδοξο, Κύριε.
Άς ντροπιαστούν όλοι αύτοί
πού τούς δούλους σου κακομεταχειρίζονται, καί, άφοΰ χάσουν κάθε εξουσία τους, κατάπτυστοι άς γίνουν, ή δύναμή τους άς συντριφτεί.
"Ετσι θά μάθουν ότι έσύ είσαι ό Κύριος,