ΠΡΟΦΗΤΟΛΟΓΙΟΝ ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
’Ιεζεκιήλ 1,1-20
Τήν πέμπτη μέρα τού τέταρτου μήνα τού τριακοστοϋ έτους τής ηλικίας μου, καί ένώ ζοϋσα μεταξύ των αιχμαλώτων κοντά στον ποταμό Χοβάρ , άνοίχτηκαν οί ουρανοί καί είδα οράματα πού μοΰ τά φανέρωσε ό Θεός. ’Εκείνη, λοιπόν, τή μέρα (πέντε χρόνια μετά τήν αιχμαλωσία του βασιλιά ’Ιωακείμ ό Κύριος άπευθύνθηκε στόν ’Ιεζεκιήλ, τόν γιό τοϋ Βουζεί, τόν ιερέα, στή χώρα των Χαλδαίων, κοντά στόν ποταμό Χοβάρ.
Τότε ό Κύριος μέ πλημμύρισε μέ τή δύναμή του, καί είδα νά έρχεται άπό τόν βορρά μιά άνεμοθύελλα, πού έφερνε μαζί της ένα μεγάλο σύννεφο. Αύτό φεγγοβολούσε ολόγυρα καί πετοΰσε φωτιές, ένώ στό κέντρο του φαινόταν νά άκτινοβολεί κάτι σάν πυρακτωμένο κεχριμπάρι. Μέσα σ' αύτό ύπήρχε κάτι πού έμοιαζε μέ τέσσερα όντα, κι αύτά είχαν τήν έξης μορφή: έμοιαζαν μέ άνθρωπο, άλλά τό καθένα είχε τέσσερα πρόσωπα καί τέσσερα φτερά.
Τά σκέλη τους ήταν ίσια, τά πόδια τους καλύπτονταν μέ πούπουλα καί σπινθηροβολούσαν σάν άστραφτερός χαλκός, ένώ τά φτερά τους ήταν ελαφριά. Κάτω άπό καθένα άπό τά τέσσερα φτερά τους είχαν καί ένα άνθρώπινο χέρι. Τά πρόσωπα αυτών τών τεσσάρων όντων δέν άλλαζαν κατεύθυνση καθώς αύτά περπατούσαν, άλλά τό καθένα βάδιζε πρός τήν κατεύθυνση πού κοιτούσε τό πρόσωπό του. Όσο γιά τήν όψη τών προσώπων τους, τό καθένα άπό τά τέσσερα είχε άπό μπροστά τή μορφή άνθρώπου, άπό δεξιά τή μορφή λιονταριού, άπό άριστερά τή μορφή μοσχαριού καί άπό πίσω τή μορφή άετού. Τά φτερά τους ήταν ανοιγμένα πάνω καί άπό τά τέσσερα· τό καθένα είχε δύο, ττού ενώνονταν μεταξύ τους, ενώ άλλα δύο κάλυπταν τό σώμα τους.