«Τώρα πες μου, ποιόν να ακολουθήσουμε;Τον άγιο Βασίλειο τον θαυματουργό ή τον Παστιλά που οδήγησε πολλές ψυχές στην απώλεια;
Ποιόν να πιστέψουμε;
Τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, που διδάσκει το δρόμο της μετανοίας και της σωτηρίας, ή τον Τρικάκαβο, το δάσκαλο της αταξίας και της απωλείας;
Ποιον να ακούσουμε; Τον Γρηγόριο που διέπρεψε στη θεολογία, ή τον Κωνσταντίνο τον ανίερο πατριάρχη, την καταστροφή ολόκληρου του λαού;
Αυτόν που εξοστράκισε από την αγία του Χριστού Εκκλησία την αγία πίστη των αγίων και σεπτών εικόνων, μαζί με τον συνονόματό του, ο οποίος πήρε αναξίως τα σκήπτρα της βασιλείας.
Πες μου, άνθρωπε, ποιους να ακούσουμε,τη χορεία των σεπτών πατριαρχών που έλαμψαν από την αγία πρώτη οικουμενική σύνοδο μέχρι την έκτη, την οποία επεκύρωσε ολόκληρη η χώρα, από τη μια άκρη του ουρανού ως την άλλη, ή αυτούς τους υποκριτές ιερείς, που περιφέρουν μεταγενέστερο δόγμα στην Εκκλησία, το οποίο κανένας από τους πατριάρχες και τους θρόνους δεν το επεκύρωσε, ή μάλλον το εξοστράκισαν και εκφώνησαν στηλιτευτικούς λόγους εναντίον τους, επειδή συνέλαβαν εχθρικό για το Θεό δόγμα και θέσπισαν πράγματα ξένα προς τους εκκλησιαστικούς κανόνες;».
(Λόγος αποδεικτικός περί εικόνων, αμφιβαλλόμενο του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ΕΠΕ 3, κεφάλαιο 15).