Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΙΣΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΡΑΚΟΒΑΛΗΣ
Τό γέροντα, τόν πατέρα Παΐσιο, τόν γνώριζα πάνω από δώδεκα χρόνια. Αυτός μέ έκανε συνειδητό ορθόδοξο χριστιανό. Αυτός οδήγησε τά βήματα μου μέσα στήν Εκκλησία αλλά καί μέσα στή ζωή. Αυτός μέ συμβούλευε γιά κάθε θέμα τής ζωής μου.
Είχα τήν εύλογία νά ζήσω στό "Αγιον "Ορος πάνω από επτά χρόνια. Τά πέντε ώς καθηγητής τής Αθωνιάδας Σχολής καί άλλα δύο περίπου μαθαίνοντας αγιογραφία. Ήθελα νά είμαι κοντά στό γέροντα. 'Άπό τότε πού τόν γνώρισα δέν ξεκόλλησα από δίπλα του.
Συχνά έχω πει ότι μέ αγαπούσε πιό πολύ καί άπό τή μάννα μου. "Ας μέ συγχωρέσει ή μάννα μου, πού πολύ μ' αγαπάει, αλλά ό γέροντας ξεπερνούσε τά κοινά ανθρώπινα μέτρα. Ή αγάπη του ήταν θεϊκή, πνευματική.
Ό πατήρ Παίσιος μού φέρθηκε σάν πατέρας καί κάτι παραπάνω. Έγώ όμως νοιώθω σάν «άσωτος υιός». Δέν τολμώ νά τόν ονομάσω «πατέρα μου» ή νά πώ δτι ήμουν «πνευματικοπαίδι του». Ό λόγος; Δέν του μοιάζω σέ τίποτα! Δέν εχω τό φιλότιμο νά τόν μιμηθώ στήν άρετή του!