ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ
ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ
Ευάγγελου Γ. Καρακοβούνη Θεολόγου
Εκδόσεις Αποστολική ∆ιακονία
Έκδοσις Α΄ - Αθήνα 1996
1. Ή δοξασία της Μετενσάρκωσης.
Μετενσάρκωση (µετενσωµάτωση) ή Μετεµψύχωση καλείται η πίστη ότι η ψυχή τού άνθρώπου. Μετά το σωµατικό θάνατό του, αφού παραµείνει για κάποιο χρονικό διάστηµα στον ουράνιο χώρο (αστρικό πεδίο), επανέρχεται στον υλικό κόσµο εισερχόµενη σε διάφορα σώµατα ανθρώπων, ακόµη φυτών και ζώων, και διανύει και άλλη ζωή προκειµένου να καθαρθεί ηθικά ή και να τιµωρηθεί για τις αµαρτίες πού έπραξε στην προηγούµενη ζωή της. Πολλές φορές πρόκειται περί συνεχούς ανακυκλήσεως υπάρξεων, περί διαδοχικών µετενσωµατώσεων, έως ότου επέλθει µία πλήρης κάθαρση της ψυχής.
Ή ανακύκληση αυτή µπορεί να κρατήσει και ολόκληρες χιλιετίες. Ό Βούδας για παράδειγµα, όπως υποστηρίζουν οι οπαδοί του, υπέστη 550 µετενσαρκώσεις. Τον αριθµό των µετενσωµατώσεων αλλά και τις νέες µορφές πού θα λάβει η ψυχή, καθορίζει πάντοτε η ηθική εξέλιξή της, το «κάρµα» (οι πράξεις τής προηγούµενης ζωής).
Ό όρος «µετενσάρκωση» (ή µετενσωµάτωση) είναι ορθότερος εκείνου τής «µετεµψύχωσης», διότι δεν πρόκειται για «εµψύχωση» τής ψυχής, άλλά για την είσοδό της σε διάφορα εκάστοτε σώµατα.