ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ
ΒΛΑΣΣΙΟΣ ΦΕΙΔΑΣ
ΗπερίοδοςαυτήτηςΡωσικήςΕκκλησίαςχαρακτηρίζεταιαπότησταδιακή de facto ανεξαρτητοποίησηαπότοΠατριαρχείοΚωνσταντινουπόλεως, μόνοωςπροςτηνεκλογήμητροπολίτηΡωσίας, αλλ' όχικαιωςπροςτηνδιοικητικήτηςαναφορά. ΗεκλογήκατάτησχετικήαπόφασητηςτοπικήςσυνόδουτηςΜόσχας (1459) θαμπορούσεναγίνεται«υπότουαγίουΠνεύματος, συμφώνωςπροςτουςκανόνεςτωναγίωνΑποστόλωνκαιτωναγίωνΠατέρων, καικατάτηδιαταγήτουΚυρίουμας, τουμεγάλουηγεμόναΒασιλείουΒασίλιεβιτς». Ηαπόδοσηστονηγεμόναουσιαστικήςεξουσίαςστηνδιαδικασίαεκλογήςτουμητροπολίτηδενδιέθετετααναγκαίακανονικάήεθιμικάερείσματα, αλλάεπηρέασεβαθύτατατιςεφεξήςσχέσειςτουτσάρουμετηνεκάστοτεκεφαλήτηςΕκκλησίαςτηςΡωσίας. Ωστόσο, ηαπόφασηαυτήσυμπίπτειόχιμόνοπροςτηδιαίρεσητηςμητροπόλεωςσεμητρόπολητηςΜόσχαςκαιμητρόπολητουΚιέβου, αλλάκαιπροςτηνεντυπωσιακήανάπτυξητηςδυνάμεωςτηςΠολιτείας. Έτσι, ομεγάλοςΗγεμόναςτωνΡώσων, μετάτηναπελευθέρωσητηςΡωσίαςαπότουςΜογγόλους (1462) καιτηνκατάλυσητηςβυζαντινήςαυτοκρατορίαςαπότουςΤούρκους (1453), εμφανιζότανπλέονωςομόνοςορθόδοξοςβασιλιάςκαιπροστάτηςτωνομοπίστωντου.