ΕΒΑΖΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΤΑΝ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ
Κοντά στὸ Γιαροσλὰβ τῆς Ρωσίας ζοῦσε ἕνα ἀγόρι ποὺ ὠνομαζόταν Θεόδωρος. ῞Οταν ἦταν ἕξι ἐτῶν ἐπισκέφθηκε μία προορατικὴ Γερόντισσα ποὺ ὠνομαζόταν Ξένη καὶ αὐτὴ τοῦ εἶπε:«Ποιὸς ἦλθε νὰ μὲ ἰδῆ! Θεόδωρε, τὶ χαρά! Σαράντα πέντε χρόνια θὰ βόσκης ἀγελάδες καὶ κατσίκες. Νὰ μὴ χρησιμοποιήσης ποτὲ ξύλο ἢ ράβδο σ᾿ αὐτὰ καὶ ποτὲ νὰ μὴ πῆς ἄσχημη ἢ θυμωμένη κουβέντα, καὶ τὰ ζῶα θὰ σὲ ὑπακούουν.Μετὰ θὰ πᾶς στὴν Πετρούπολι, στὴν Μακαρ...ία Ξένη, τὴν προστάτισσά μου καὶ μετὰ θὰ πᾶς στὴν ἁγία μας γῆ, στὴν Βυρίτσα, στὸν Γέροντα»!Ο Θεόδωρος ζοῦσε μὲ τοὺς γονεῖς του καὶ τέτοιες σκέψεις ποτὲ δὲν πέρασαν ἀπὸ τὸ μυαλό του.Ομως, σύντομα ἔμεινε ὀρφανὸς καὶ πράγματι ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν ἕξι ἐτῶν ἔβοσκε ἀγελάδες.+++